Zakelijk vind ik het ook vaak uitdagend om in het grote geweldige ‘Nu’ te blijven. Ik leef voor mijn to-do lijstjes en agendapunten en ben (te veel?) bezig met het straks van ISA. Het beter, mooier, groter, geweldiger, je kent ‘m wel, die stip op de horizon.
Ik bedenk mij dat wespen altijd op de plek staan waar de klappen vallen. Van mensen en van dieren. En ik vind het zo waanzinnig inspirerend dat ze dat helemaal niets lijkt te interesseren. Het Stoïcijnse. Ze gaan gewoon door. Ook nu met de winter op komst. Omdat het doel zit in het bouwen, dat is waar ze voor leven en niet het voltooide bouwwerk.
‘Mensen zijn vaak wel jaloers op wat je hebt bereikt, maar niet op wat het je heeft gekost’. We willen allemaal graag de magische pil die ons instant succes, faam, geld, een afgetraind lijf of wat je ambitie ook is geeft. De toverbonen van Sjakie.
Zomaar een kopje in de krant op een woensdagochtend. Ik glimlach er luid om. Mijn gedachten worden onwillekeurig maar direct naar ‘7 vinkjes’ vergaderingen getrokken. Die gaan vaak net zo.
In het verlengde daarvan ben je wat mij betreft alleen echt verplicht om te spreken wanneer je leed kan voorkomen of herstellen. Vallende piano’s en dergelijke. Of sorry zeggen wanneer je per abuis de pianogooier was.
Evolutie geldt op alle vlakken. Jij doet heel veel dingen nu anders dan jaren geleden. En dat is ook maar goed ook. Ontwikkel je. Ontdek. Maak fouten. Verwonder je over een verandering, vorm je mening en bepaal of je het omarmt.
Hoe dicht ben jij gekomen bij het uitkomen van die dromen, die plannen, al dat streven en leven? En waar droom je nu van? Eergisteren zat je immers zelf nog op school. Nu zwerven de eerstejaars voor hun ontgroening door de stad, vol spanning en verwachting over al dat leven dat er nog aan komt.
We noemen het ‘Lonely at the top’. Het is de reden dat wij als ISA GROUP mensen op C-level, onafhankelijk van branche of organisatieomvang aan elkaar verbinden. Hoe verder je op dat topje klimt hoe minder mensen je zal vinden. Durf te verbinden, er zijn veel meer bergtopmensen. Bel, app, mail eens. Kijken we of we dezelfde taal spreken.
Het kenmerkt haar. Ze wil overal bij zijn. Altijd mee. Het werkelijke leven vindt in het grote ‘buiten’ plaats. Alles is leuk en het leven is mooi. Er is echter ook een keerzijde. Falen is geen optie. Net als stilstaan. Buitengesloten worden. ‘Nee’ horen wanneer je iets onvoorstelbaar graag wil.
