Blogs

Als je een zeer extraverte ondernemer stil wilt krijgen, dan blijkt hem twee dagen overvoeren met superlatieven een goede methode.

Anticipatie in combinatie met weerzien. Een mix van mensen met een gemeenschappelijke behoefte. Trainers die staan te trappelen. De MD dagen van ISA GROUP zijn weer begonnen.

De formatie is begonnen. En daarmee het ‘wheelen en dealen’. Onderhandelen. Geven en nemen. Maar waar ligt de grens tussen geven en nemen en waar is die grens van afhankelijk?

Relativeren is voor mij de kunst om even afstand te nemen, zonder afstand te verliezen. In een wereld vol beweging helpt het om niet alles groter te maken dan het is. Door te kunnen uitzoomen, ontstaat ruimte. Ruimte om helder te blijven zien wat er echt toe doet.

Ik geloof in het goede. In de positieve intentie. Ik geloof dat er maar weinig mensen ‘s ochtends opstaan met de drang om er een ongezellige bende van te maken. Als ze dat dan toch doen en mij bijvoorbeeld niet terug groeten, dan zal daar vast een reden voor zijn. Een reden die ik uiteraard niet ken.

Wist jij wat je wilde worden toen je klein was? Hoe jouw loopbaan zich zou ontwikkelen? En weet je nu wat je wilt worden als je later groot bent?

Ben je onderweg naar alles waar je van droomde? Of ben je alleen maar onderweg? Zit je in de juiste auto, op de juiste weg? Rijd je iedere dag naar het juiste pand en ’s avonds naar de juiste tafel met stamppot? Hef je je glas met de mensen die jou naar een ander level verheffen — en verhef jij hen?

De gêne en angst in onszelf is vaak gedreven door het oordeel, of potentiële oordeel, van anderen. Wat zullen ze wel niet denken?! En daar gaat het laten schijnen van je licht over. Over het loslaten van de mening van de ander en alleen authentiek jezelf zijn en je daar comfortabel bij voelen.

We verwarren leiderschap met aansturing. We sporen elkaar aan om leiderschap te ambiëren. En negeren de strepen op onze huid om de strepen op onze mouwen te kunnen drukken.