Je kan er net zoveel geld aan kwijt als je wil. Er zijn boeken, cursussen, podcasts en voor wie écht dedicated is: ashrams voor de rijken en de minder rijken op warme plekken waar de kakkerlakken je curry een extra bite geven.
Leven in het nu. Persoonlijk krijg ik jeuk van de spreuk. Jeuk van de mensen die je dit willen leren, jeuk van de wierook en de knuffelsessies.
Maar in alle eerlijkheid, ik krijg ook al jeuk van aardbeien. Misschien ben ik genetisch minder geschikt voor zulke zaken.
De gedachte ondersteun ik echter volledig. We kunnen op elk vlak van ons leven zo verdwalen in al die veronderstelde toekomst. Of voor wie het slechter heeft, verdwalen in al het verleden.
Zakelijk vind ik het ook vaak uitdagend om in het grote geweldige ‘Nu’ te blijven. Ik leef voor mijn to-do lijstjes en agendapunten en ben (te veel?) bezig met het straks van ISA. Het beter, mooier, groter, geweldiger, je kent ‘m wel, die stip op de horizon.
Puur uit enthousiasme en levenslust, zoals bij de meesten van ons. Ik heb vaak zo’n zin in de toekomst en al die grote plannen dat ik het hier en nu vergeet.
Maar ik weiger het om mij ergens bij een overpriced event in een oversized ‘ik was erbij’ T-shirt te laten vertellen door een goeroe hoe ik het anders moet doen straks, het in het nu zijn.
Neem een hond. Een kat. Of als je die een fatsoenlijke periode in leven hebt weten te houden een kind.
De prijs van altijd in het grote ‘Straks’ leven is namelijk te hoog. Hoger nog dan de boeken, de goeroes en de podcasts bij elkaar.
Ben erbij wanneer je collega aan je bureau staat. Ben er wanneer je met je vrienden eet. Ben er wanneer je bij je lief op de bank ploft na een lange dag. Gewoon omdat je weet dat het grote ‘Straks’ geen garantie kent en het grote ‘Er’ verassend kort is.
Ik bedenk mij dat wespen altijd op de plek staan waar de klappen vallen. Van mensen en van dieren. En ik vind het zo waanzinnig inspirerend dat ze dat helemaal niets lijkt te interesseren. Het Stoïcijnse. Ze gaan gewoon door. Ook nu met de winter op komst. Omdat het doel zit in het bouwen, dat is waar ze voor leven en niet het voltooide bouwwerk.
‘Mensen zijn vaak wel jaloers op wat je hebt bereikt, maar niet op wat het je heeft gekost’. We willen allemaal graag de magische pil die ons instant succes, faam, geld, een afgetraind lijf of wat je ambitie ook is geeft. De toverbonen van Sjakie.
Zomaar een kopje in de krant op een woensdagochtend. Ik glimlach er luid om. Mijn gedachten worden onwillekeurig maar direct naar ‘7 vinkjes’ vergaderingen getrokken. Die gaan vaak net zo.
