Corvee

Denk jij ook gelijk aan de oude omgebouwde paardentrog op schoolkamp waarin je met een rijtje klasgenoten de afwas moest doen bij het woord corvee? Had je er ook zo’n hekel aan, die vieze etensresten, het koude water en het gespetter in het staal?

Eenmaal volwassen blijkt corvee vaak nog vervelender. Het omhelst al die klusjes die we niet willen doen om het doel te behalen dat we wél willen behalen.

Afgelopen week trakteerde iemand mij op de uitdrukking ‘Mensen zijn vaak wel jaloers op wat je hebt bereikt, maar niet op wat het je heeft gekost’.

We willen allemaal graag de magische pil die ons instant succes, faam, geld, een afgetraind lijf of wat je ambitie ook is geeft. De toverbonen van Sjakie.

Maar we hebben het corvee te doen, we hebben de bonenstaak te beklimmen. We hebben te vallen en splinters uit onze vingers te peuteren. Te balen, te vechten, te winnen en te verliezen.

De prijs voor succes is vaak hoog. De weg naar de top en de top zelf is soms koud en leeg. Je zou het willen omzeilen.

Maar het corvee, het doet er zoveel toe. Het zijn de kleine dingen die je doet waarmee je jezelf en je weg vormt. Het is de afwas en het is het legen van de vuilnisbak. Het is de modder van je schoenen poetsen en het plakken van de pleisters. Het is het leren dat je sterker bent dan je dacht, dat je je eigen gewicht kan dragen en ook je durven te laten dragen wanneer dit nodig is.

Weet je nog hoe gezellig het was, daar bij die paardentrog met dat koude water en de vieze etensresten? Het corvee doet ertoe.