Pack

Toen ik 8 was kreeg ik mijn eerste hond. Nou ja kreeg, ik ging met 25 gulden op pad voor nieuwe klompen en kwam terug met een puppy. Maar dat is een verhaal voor een andere keer.

We hadden thuis al jachthonden, dit was echter mijn eerste solo verantwoordelijkheid in de opvoeding. De lat lag hoog, ik had wat te bewijzen, ik ben high-energy koppig, laten we het gedreven noemen, dus de opvoeding lukte. Later scoorde ik er zelfs allerlei instructeursdiploma’s bij.

Mijn eerste hond in mijn volwassen leven kocht ik begin 20. Ik had het vieze studentenhuis in de bewoonde wereld net ingeruild voor een oud bakhuus bij een boerderij. Ik ging met mijn hond bij het reddingshonden team, een woest leerzame ervaring.

Wanneer je opgroeit met honden is de taal van een roedel een vanzelfsprekend format voor iedere vorm van groepsgedrag. Ik geloof in ‘pack leadership,’ wolvenroedel-leiderschap.

De roedel heeft duidelijkheid, rust en veiligheid nodig om optimaal te kunnen bestaan. Lone wolfs die deze rust actief verstoren of ondermijnen kunnen simpelweg niet worden getolereerd.

Maar wat als de roedelleider te veel ruimte laat? Wat als het gedrag van de leider inconsequent is? Wat als er de andere kant op wordt gekeken bij onderlinge conflicten en gevechten?

We komen regelmatig bij organisaties waar we zien dat de leider de weg van de minste weerstand kiest. Korte termijn vrede met ontwrichtende lange termijn gevolgen.

Om vervolgens volledig verrast te zijn van de omvang van het ontstane probleem.

Durf als leider op te staan en op te treden. Aan te spreken en aan te pakken waar nodig. Duidelijkheid is veiligheid. Veiligheid is rust in de roedel.

In tegenstelling tot de algemene aanname is een pack leader een zachte leider. Zachtheid en duidelijkheid bijten elkaar niet, het creëert kracht.

–Aukje Westerbeek