De formatie is begonnen. En daarmee het ‘wheelen en dealen’. Onderhandelen. Geven en nemen. Maar waar ligt de grens tussen geven en nemen en waar is die grens van afhankelijk?
Relativeren is voor mij de kunst om even afstand te nemen, zonder afstand te verliezen. In een wereld vol beweging helpt het om niet alles groter te maken dan het is. Door te kunnen uitzoomen, ontstaat ruimte. Ruimte om helder te blijven zien wat er echt toe doet.
Ik geloof in het goede. In de positieve intentie. Ik geloof dat er maar weinig mensen ‘s ochtends opstaan met de drang om er een ongezellige bende van te maken. Als ze dat dan toch doen en mij bijvoorbeeld niet terug groeten, dan zal daar vast een reden voor zijn. Een reden die ik uiteraard niet ken.