Perspectief

Op warme zomerdagen, wanneer het bos naar zachte hars en dampend mos ruikt denk ik terug aan toen ik klein was, eindeloos hutten bouwde waar streepjes zon doorheen vielen en dammen in beekjes legde, totaal onbewust van het magische sprookje waarin ik leefde.

Ik kende het contrast met de stad en haar geur van dampende diesel en smeltend afval in de hitte van een juli dag nog niet. Maar vanaf de eerste kennismaking had ik een afkeer van de betonnen jungle.

Het is een kwestie van perspectief leerde ik later. In een gesprek met een vriend die opgegroeid is in de stad en er nog steeds expres woont ontdekte ik dat je als mens een hekel kan hebben aan het bos, het sprookje beschrijft als een donkeren en modderige plek waarin je verdwaald en gegrepen wordt door spinnen en teken.

Rond mijn studententijd leerde ik van de charme en het gemak van de stad te houden, maar kwam er nooit thuis. De vriend ging omgekeerd soms op vakantie in het bos, maar wilde er altijd weer weg.

Het doet ertoe waar je wiegje stond. En er is geen goed of fout, er is alleen maar perspectief. En het nut van afwisseling.

Met die gedachte ga ik deze zomer even volledig off-grid. Het diepe bos in, zonder bereik, met vuur een schep en een daktent. Waarbij ik mij net op tijd realiseerde dat ik ook in een bos woon en dus vergat voor de afwisseling te zorgen waar ik zo in geloof!

We eindigen met twee ad hoc ingelaste overnachtingen in een Europese stad in een tof hotel. Het is goed om uit je ingesleten perspectief te stappen. Zet jezelf eens andersom op je eigen as. Het zal je verbazen wat je ziet.