Ze loopt voorop, zich niet bewust van het feit dat ze voorop loopt. Een kalm, kordaat: ‘kom’, zonder om te kijken naar de twee andere kersverse groep 8-ers achter haar. Ze volgen als vanzelf. En ze weet het.
Op het schoolplein, met de herfstzon in mijn rug, kijk ik met een glimlach toe hoe natuurlijk en onbewust leiderschap eruitziet.
En hoop dat ze in het komende decennium verschuift van onbewust bekwaam naar bewust bekwaam. En haar bescheiden kalmte weet te behouden in the process.
Natuurlijk leiderschap, we zien het eigenlijk niet zo veel bij leiders…
We trainen, verslinden cursussen en managementboeken en liken de mooie adviezen op LinkedIn.
Maar een zebra wordt geen dolfijn door het lezen van de juiste boeken.
Noch door zich grijs te schminken en in het water te gaan staan.
Het is een miskenning van talent, een ontkenning van je unieke en prachtige DNA wanneer je iets of iemand probeert te zijn die je niet bent.
De druk is groot, leiderschap wordt geassocieerd met winnen. Met status en macht.
We verwarren leiderschap met aansturing.
We sporen elkaar aan om leiderschap te ambiëren. En negeren de strepen op onze huid om de strepen op onze mouwen te kunnen drukken.
Wanneer durven we de echte dolfijnen weer in hun kracht te zetten?
Misschien moeten we beginnen met de apen op de rotsen met een banaantje het bos in te sturen. Laat ze daar maar spelen.
Scheiden wij ondertussen de dolfijnen van de zebra’s.
-Aukje Westerbeek
Bij het vuur werd, voor ons uit het niets, de zin uitgesproken: ‘Ik heb hier het gevoel dat iedere vraag gesteld mag worden’, een collega-bestuurder en tribe member vulde aan: ‘En dat ieder antwoord er mag zijn.’ Vanuit hun rol moeten ze hun woorden altijd voorzichtig wegen. wat het gewicht van de opmerking voelbaar maakte.
Ongemak kan afstand creëren, maar ook de uitnodiging zijn om dichterbij te komen. Om te onderzoeken wat aandacht vraagt, samen te zoeken naar nieuwe wegen, om stil te staan, te voelen en te hopen dat het ooit beter wordt.
Onderdeel zijn van een tribe, een community, een dorp gaat over meer dan meedoen aan de dorpsfeesten. Natuurlijk, het is geweldig dat je er bent op de hoogtijdagen – geen feest zonder het heffen van het glas met jou. Maar het feest maakt het dorp niet.
