Er zijn momenten geweest waarop ik dacht: misschien ben ik te zacht voor deze wereld. Te gevoelig, te invoelend, te veel bezig met wat anderen voelen, denken, nodig hebben. In een wereld waar snelheid, resultaat en standpunten tellen, voelde mijn zachtheid soms als iets wat ik moest verbergen. Iets dat me kwetsbaar maakte. Iets dat me op achterstand zette.
Maar de afgelopen jaren heb ik geleerd: mijn zachtheid is geen zwakte. Het is mijn kracht.
Ik zie het ook in mijn werk. Mensen die binnenkomen met een verhaal, vaak in beweging, op zoek naar iets nieuws. Een volgende stap. Een andere richting. En vaak zie ik ook de twijfel in hun ogen. Twijfel of ze wel “sterk” genoeg zijn. Of ze niet te veel voelen. Of ze niet te anders zijn. Maar juist daar, in die kwetsbaarheid, zit zoveel kracht. Zoveel bewustzijn.
We leven in een wereld waarin het stoer is om door te gaan. Waar ‘druk zijn’ bijna een statussymbool is. Waar je het idee krijgt dat je pas telt als je presteert, overtuigt, jezelf bewijst. Maar wie leert er eigenlijk nog echt te luisteren? Wie durft er stil te vallen, te voelen, aanwezig te zijn zonder meteen te oordelen?
Zachtheid is niet de afwezigheid van kracht. Het is een andere vorm van kracht. Het is de kracht om jezelf te blijven in een omgeving die iets anders van je vraagt. De kracht om te verbinden in plaats van te domineren. De kracht om te vertragen in plaats van op te jagen. Zachtheid is het lef om het anders te doen. En misschien is dat precies wat deze tijd nodig heeft.
Ik weet inmiddels dat ik met mijn gevoeligheid juist mensen aanvoel, verbanden zie, situaties aanvoel voordat ze uitgesproken worden. Dat ik daardoor mensen écht zie. En ook iets kan betekenen. Niet ondanks die gevoeligheid. Maar dankzij. Misschien voelt jouw zachtheid soms als een kwetsbare plek. Maar het is ook de plek waar verbinding ontstaat, waar vertrouwen groeit en waar echte verandering begint.
-Angelo van Wolferen
Er lijkt een verwachting dat respect een standaard onderdeel is van de rol die je vervuld of wie je (denkt dat je) bent. “Ik ben jouw leidinggevende/ouder/partner, dus je moet mij respecteren”. En waarschijnlijk wordt er dan “eerbied” verwacht maar verward met het woord respect.
We denken vaak dat liefde iets is wat je voelt: iets warms in je buik, een glimlach die vanzelf verschijnt, het gemis als iemand er niet is. Maar liefde is zoveel meer. Het is een kracht. Iets dat ons in beweging zet en ons laat groeien.
Veel van ons gaan in de komende weken op vakantie. Dus we trekken nog even een sprintje. Zodat we straks een week strak stuiterend op de camping staan, dan een week koppijn hebben en verkouden worden onder 35 graden Italiaans genot, en dan nog precies een week hebben om thuis uitgerust de klussenlijst af te werken.
