One life. Just one. Why aren’t we running like we’re on fire towards everything we dream of?
Voor de komende tijd is dit mijn laatste blog binnen de context van ISA GROUP. Wat volslagen bizar klinkt. Ik houd — hopelijk net als jij — enorm van werken. Ik houd van wat ik doe, voor wie ik het doe en met wie ik het doe. En toch stop ik er even mee.
Omdat we — voor zover ik weet — één leven krijgen. In ieder geval per keer. En maar één bijpassend lijf. Een nogal feilbare package deal. Daar heb ik even wat aan te fixen.
Het is echter ook mooi. Want dat feilbare lijf zorgt alleen maar voor meer vuur. Voor doelgerichter leven. Meer betekenisvol werken. Voor stilstaan, herijken en vooruitkijken.
Wat doet er echt toe? Waar rijden we eigenlijk met de voet vol op het gaspedaal, met 180 km/u op de linkerbaan, naartoe?
Ben je onderweg naar alles waar je van droomde? Of ben je alleen maar onderweg?
Zit je in de juiste auto, op de juiste weg? Rijd je iedere dag naar het juiste pand en ’s avonds naar de juiste tafel met stamppot? Hef je je glas met de mensen die jou naar een ander level verheffen — en verhef jij hen?
Het mooiste wat ik tot nu toe heb ontdekt van meer stilstaan, is dat het vuur er niet van uitgaat. Het vlamt juist hoger op. Het zorgt ervoor dat alles duidelijker zichtbaar wordt.
En jij? Ik heb je graag in het zicht. Ik zie je snel weer.
In de komende maanden maak ik graag ruimte voor je voor koffie — en daarna weer voor echte, impactrijke oplossingen.
-Aukje Westerbeek
De gêne en angst in onszelf is vaak gedreven door het oordeel, of potentiële oordeel, van anderen. Wat zullen ze wel niet denken?! En daar gaat het laten schijnen van je licht over. Over het loslaten van de mening van de ander en alleen authentiek jezelf zijn en je daar comfortabel bij voelen.
We verwarren leiderschap met aansturing. We sporen elkaar aan om leiderschap te ambiëren. En negeren de strepen op onze huid om de strepen op onze mouwen te kunnen drukken.
Bij het vuur werd, voor ons uit het niets, de zin uitgesproken: ‘Ik heb hier het gevoel dat iedere vraag gesteld mag worden’, een collega-bestuurder en tribe member vulde aan: ‘En dat ieder antwoord er mag zijn.’ Vanuit hun rol moeten ze hun woorden altijd voorzichtig wegen. wat het gewicht van de opmerking voelbaar maakte.
