Daar zat ik dan in de schoolbanken van de zesde klas (nu groep 8.) De Citotoets voor mijn snufferd en het gevoel van enorme druk op mijn schouders voor mijn toekomst. Want iedereen zei dat het heel belangrijk was! Ik wilde zelf gewoon spelen met mijn Matchbox speelgoedautootjes…
Een paar jaar later had ik andere wereldproblemen te tackelen. Was ik vooral druk met de onderlinge verhoudingen met mijn klasgenoten, de baard in mijn keel en het temmen van de bivakmuts van acné. En alvast aan het sparen voor mijn brommer natuurlijk. Oh ja… en ik moest ook een vakkenpakket kiezen wat bepalend was voor de rest van mijn leven.
Vervolgens worstelde ik me door vervolgopleidingen heen. Niet omdat ik de intelligentie of het leervermogen niet had. Maar ik had mijn vuur nog niet gevonden, dus waar deed ik het dan voor?! Blijkbaar voor een toekomst waar ik nog geen enkel beeld bij had.
Mijn loopbaan is er één van kansen en toevallige ontdekkingen. Van struikelen over iets wat me wél echt greep en daar mijn keuzes op baseren. Het is me, zonder enige spijt, meer overkomen dan dat ik er destijds bewust voor heb gekozen.
En zo zijn er veel verhalen. De zoon van een vriend die net afgestudeerd was en bang was om een verkeerde eerste baan te kiezen. Mijn advies: ‘Vraag 10 mensen op straat of ze nog steeds hun eerste baan hebben en het antwoord zal 10 keer nee zijn. Je eerste keuze is dus nooit je laatste. Het is alleen de eerste. En zolang je die bewust maakt is het altijd goed’.
Of laatst die succesvolle CEO van begin zestig die enorm geniet van zijn nieuwe carrière: Het geven van workshops en trainingen. Die als hobby zijn ervaringen en lessen doorgeeft in boekjes die alleen door de geestige schrijfstijl al inspirerend zijn.
Of die prachtige vrouw van begin 40. Al heel lang medewerker op een specialistische afdeling van een instituut. Veel intelligenter dan ze zelf doorheeft. En kan dus meer dan waar binnen haar huidige werk ruimte voor is. Wat zal haar volgende stap worden? Ze kan nog alle kanten op!
En zo gaan carrières soms. We stamelen van de ene keuze in de andere. En dat is helemaal niet verkeerd. Het is een ontdekkingsreis. Een avontuur. En soms hebben mensen hun vuur direct gevonden en bouwen daar hun loopbaan omheen. Hoe mooi! Een enkeling vindt het vuur helaas nooit… Maar je bent nooit te oud om te bedenken wat je later wilt worden.
Mooie mensen met mooie verhalen. Allemaal uniek. En soms heeft iemand wat inzicht of hulp nodig. Wat reflectie om een volgende stap richting diens vuur te zetten. Om de kriebelende en soms oprispende vertwijfeling of je wel de juiste keuzes maakt op tafel te mogen leggen.
Dat doen wij graag. Luisteren. Reflecteren. Meedenken. Inspireren. Helpen koers te pakken of juist te houden. Óf te verleggen.
Wat kan ik dan met plezier terugdenken aan de eenvoud van de overtuiging van dat jochie op de schaats met zijn dikke boterham met pindakaas uit de reclame van vroeger: “Zo… dan wil jij vast wel boer worden hè?”… “En schaatser!!”.
-Bart M. Diepenbroek
De gêne en angst in onszelf is vaak gedreven door het oordeel, of potentiële oordeel, van anderen. Wat zullen ze wel niet denken?! En daar gaat het laten schijnen van je licht over. Over het loslaten van de mening van de ander en alleen authentiek jezelf zijn en je daar comfortabel bij voelen.
We verwarren leiderschap met aansturing. We sporen elkaar aan om leiderschap te ambiëren. En negeren de strepen op onze huid om de strepen op onze mouwen te kunnen drukken.
Bij het vuur werd, voor ons uit het niets, de zin uitgesproken: ‘Ik heb hier het gevoel dat iedere vraag gesteld mag worden’, een collega-bestuurder en tribe member vulde aan: ‘En dat ieder antwoord er mag zijn.’ Vanuit hun rol moeten ze hun woorden altijd voorzichtig wegen. wat het gewicht van de opmerking voelbaar maakte.
