MD Weemoed

Normaal krijg je mij niet snel stil en ik ben ook niet snel onder de indruk. Dat komt door mijn extraversie, doordat ik niet snel tegen mensen opkijk en uitga van mijn eigen kracht.

Maar vorige week donderdag en vrijdag is het toch gelukt. Meerdere keren. Gemeende superlatieven op me blijven afvuren, blijkt hét probate middel te zijn om mij stil te krijgen.

De context: Eens per halfjaar vieren wij onze Member Development dagen. Tijdens deze tweedaagse, staan onze members centraal en staan ze nauw met elkaar in verbinding en dompelen zij zich uit vrije wil onder in persoonlijke ontwikkeling. Voor zichzelf dus, en met elkaar.

Het begon op de donderdag al bij de ochtendpauze. Iemand zei: “Als ik dan thuis na deze dagen moet vertellen hoe het was, dan kan ik dat niet uitleggen, behalve dan dat het écht even voor mezelf was”. Een ‘collega-member’ beaamt dit en voegt eraan toe dat het “een soort 48 uur intervisie” is.

In de loop van de middag hoorde ik iemand die al lang met ons meeloopt zeggen: “Ik lach bijna nergens zoveel als tijdens die twee dagen. En tegelijkertijd raakt het zonder uitzondering altijd de diepte en komt het persoonlijk dichtbij. Zonder dat ik dat vervelend vind overigens en juist dát maakt het zo bijzonder.”

Op de tweede dag hoorde ik een verhaal over ingrijpende ontwikkelingen in iemands leven. In plaats van alleen verdriet, bleek er vooral trots en dankbaarheid: “In de afgelopen jaren bij ISA GROUP ben ik zo gegroeid, dat ik  nu echt voor mezelf durf te kiezen; zakelijk én privé.”

Inmiddels was ik er stil van. Maar het bleek nog niet klaar…

Een oudgediende is een tijdje bij ons weggeweest is. Hij heeft andere netwerken geprobeerd, maar is overtuigd bij ons teruggekomen. Waarom? “Vanaf minuut één is er onderlinge openheid en zelfs kwetsbaarheid en alleen daarmee kom je tot echte ontwikkeling. Ik heb dit nergens anders gevonden. Dit kan alleen bij ISA.”

Ook mij wordt vaak gevraagd te omschrijven wat ons membership is en doet. En technisch kan ik dat prima uitleggen. Maar daar zit het ‘m dus niet in.

Echte ontwikkeling zit niet in simpelweg kennis tot je nemen. Het zit in het gevoel wat we met elkaar weten te creëren. De diepgang en de verbinding scheppen de ruimte voor nieuwe inzichten en daarmee voor echte ontwikkeling. Als professional én als mens.

Mocht je deze blog wat vaag vinden met erg vaak het woord ‘gevoel’, dan kan dat dus kloppen. Ik kan het je niet uitleggen… Maar ik kan het je wel laten voelen!

Je bent van harte welkom.

-Bart M. Diepenbroek