In deze polariserende tijd, waarin begrip voor elkaar soms ver te zoeken is en er zoveel narigheid op ons afkomt, is liefde belangrijker dan ooit. Liefde is het mooiste wat er bestaat en misschien wel het belangrijkste wat er is. Liefde heeft verschillende vormen: de liefde voor een partner, een kind, een vriend, een collega of zelfs voor het werk dat je doet.
We denken vaak dat liefde iets is wat je voelt: iets warms in je buik, een glimlach die vanzelf verschijnt, het gemis als iemand er niet is. Maar liefde is zoveel meer. Het is een kracht. Iets dat ons in beweging zet en ons laat groeien.
Ook in organisaties doet liefde ertoe. Niet de romantische liefde natuurlijk, maar de liefde die zichtbaar wordt in aandacht, vertrouwen, ruimte geven en mensen zien. Liefde maakt dat teams sterker worden, dat er verbinding ontstaat en dat medewerkers het beste uit zichzelf kunnen halen. Het vraagt moed van iedereen om niet weg te kijken, maar aanwezig te blijven, ook als het schuurt.
Liefde maakt je zachter én moediger. Het haalt muren weg, legt bloot wat je liever verborgen houdt en het houdt je een spiegel voor. Durf je echt gezien te worden? Kun je ontvangen zonder jezelf kleiner te maken? Kun je geven zonder jezelf weg te cijferen? Of houd je liever vast aan controle, omdat liefde je ook kwetsbaar maakt?
Het is een illusie dat liefde altijd veilig en comfortabel voelt. Soms schuurt het. Soms maakt het je onzeker. Soms is het rauw. Je moet blijven staan als het spannend wordt. Luisteren in plaats van invullen. Ruimte maken voor de ander zonder jezelf te verliezen.
Liefde begint daar waar je stopt met doen alsof. Waar je stil durft te worden en jezelf toestaat om te zijn. Vaak zit liefde niet in grote gebaren, maar in de kleine dingen: een blik, een stilte, iets dat je zegt of juist iets wat je niet zegt. In het loslaten van je gelijk en het kiezen voor verbinding.
Liefde maakt je niet beter. Het maakt je bewuster. Het haalt naar boven wat er al was. Soms mooi en soms pijnlijk.
Misschien is dat wat liefde uiteindelijk is: geen bezit, geen belofte, maar de bereidheid om te blijven bewegen. Naar jezelf. Naar de ander. Naar de teams en organisaties waar je deel van uitmaakt. Stel je eens voor hoe de wereld en de werkvloer eruit zouden zien als we allemaal een beetje meer liefde zouden geven.
-Angelo van Wolferen
Veel van ons gaan in de komende weken op vakantie. Dus we trekken nog even een sprintje. Zodat we straks een week strak stuiterend op de camping staan, dan een week koppijn hebben en verkouden worden onder 35 graden Italiaans genot, en dan nog precies een week hebben om thuis uitgerust de klussenlijst af te werken.
Is het tonen van emoties op de werkvloer not done als leider? Zeker niet. Spreek het uit. Benoem het. Ook al is dat in the heat of the moment soms best lastig. Durf mens te zijn.
Er zijn mijlpalen. Zodat we niet hoeven te wachten tot het einde van een verhaal voordat we terugkijken op de hoofdstukken, op het hele boek. Bij de mijlpalen horen heerlijke rituelen. Feesten, met muziek en eten, glazen die we heffen en armen die vasthouden.
