De Tijd

In de tijd van sinterkerst en de eindeloze stroom aan cadeautjes is het mijn beurt om iets te geven. Iets door te geven eigenlijk.

Een knop naar een mindswitch die ik kreeg van een zeldzaam bekwame manager, één van de geweldige levens veranderende cadeautjes die ik koester omdat het zoveel brengt.

“Er zijn twee manieren om tijd te benaderen. Iets kost je tijd of je besteedt tijd aan iets.”

De woorden die je kiest om je beperkte tijd uit te geven doen ertoe. Ze bepalen uit welk vaatje je tapt, ze definiëren je keuze.

Wanneer je je leven doorbrengt vanuit de gedachte dat een gesprek, een contact, een onderzoek, een opleiding je tijd kost, zal je je altijd berooft voelen. Je zal een knagend gevoel van tekort voelen, hoe meer tijd je uitgeeft hoe armer je je voelt. Want het is leeg. Je geeft weg, je bouwt niks.

Wanneer je tijd besteed, investeer je. Je maakt vol zelfbewust en doelbewust keuzes, waar besteed ik mijn aandacht aan?

Besteden is investeren. Investeren heeft de kriebelende verwachting dat het mogelijk rendeert.

Besteedde tijd is nooit weggegooid. Het geheim is dat het altijd rendeert. Misschien ligt de conversie niet zichtbaar bij jou, of niet nu, maar het rendeert.

Besteden is circulair. Kosten is linear.

Nu schep ik de verwachting dat ik hier onwaarschijnlijk goed in ben, het inzicht reist immers al even met mij mee. De waarheid is dat mijn gruwelijke gebrek aan levensgeduld mij vaak op het spoor zet van de gedachte dat iets (alles!) te veel tijd kost.

Maar het weten, daar begint het iedere dag weer mee. Het kiezen om tijd te besteden, gericht, met rust en aandacht.

En soms, soms kan je het dan horen groeien.