De kleine ethiek

Een nog altijd populaire stroming binnen de filosofie vertelt ons dat er geen goed of fout is, we spreken enkel met elkaar af wat goed of fout is.

Interessant. Maar is er dan niet zoiets als objectief goed? Een absolute waarheid of wetmatig fout? Hoe werkt ons interne en collectieve systeem dan?

Op de afspraken die we maken met onszelf en elkaar? Culturele, religieuze of gevoelsnormen, die we domweg repeteren omdat het is opgeschreven?

Ik bereid mij in ogenschijnlijke stilte maar met een drukte in mijn hoofd die zich het best laat vergelijken met de huidige staat van het St. Pietersplein voor op ons seminar voor bestuurders rondom het thema ethiek.

Ethiek. Juist op een plek waar je eindverantwoordelijk bent reizen de vraagstukken altijd met je mee. Want, hoe objectiveer, waardeer en gradeer je ethiek? Wie vertelt ons wat waar is, welke weegschaal je mag of moet hanteren en hoe zet je dit weg in een organisatie?

Waar ligt de overeenkomst en waar de verschillen hierin bij de zorgorganisaties, corporaties en de maakindustrie?

Het seminar start, vragen worden openlijk besproken. Even vraag ik mij af waar we aan beginnen, het is een lastig onderwerp.

De ogenschijnlijke verschillen vallen verbazingwekkend snel weg, we worstelen allemaal met dezelfde vraagstukken. We vinden elkaar dan ook niet zozeer in de antwoorden maar in de vragen en vooral de diepe onderliggende wens; de beste keuzes maken voor elkaar, voor de mens en het collectief waarin we bewegen.

En even, zomaar op een woensdagavond in Amerongen, was de wereld heel erg klein en overzichtelijk.

– Aukje Westerbeek