Blog
Net toen ik na alle hectiek van de afgelopen maanden dacht te kunnen ‘landen’, moest ik onverhoopt weer verhuizen. Dat is twee keer in vier maanden. Niet grappig, maar wel de realiteit. Als geluk bij een ongeluk kwam ik echter op een nog mooiere plek terecht.
Loesje en ik hebben onze intrek genomen in een huisje in het bos. Omringt door bomen, varens en heel veel vogels. Waar we voorheen af en toe naar het bos reden, lopen we er nu minimaal drie keer per dag doorheen. We wonen erin. Heerlijk.
Rondom ons huisje loopt een bestraat pad door de tuin en dat wil ik graag onkruidvrij houden. En dus ga ik minimaal één keer per week met een emmer voor me uitschuivend op mijn hurken door de tuin meditatief onkruidjes plukken. En van het feit dat ik dan op ooghoogte ben voor Loesje, wordt dankbaar gebruik gemaakt. Veel kusjes krijg ik. Hoe gezellig!
In het bos en in de tuin rondom ons huisje kan Loes doen wat ze van nature graag doet: scharrelen. Even snuiven hier, onderzoeken daar, luchtjes achterna en paadjes inslaan.
Vaak laat ik Loesje bepalen welk pad we inslaan. Ik volg haar. Het leidt me naar nieuwe stukjes bos die ik nog niet kende. En daarmee inspireerde ze me. Sla eens het pad van het onbekende in! En dat gaan we samen dan ook doen deze zomervakantie.
We gaan samen met de caravan via Noord-Duitsland en Denemarken naar Zuid-Zweden. Wat we daar gaan doen? Geen idee! Op avontuur. En in lijn met onze wandelingen in het bos laat ik me leiden door mijn gevoel. Linksaf als dat goed voelt en rechtsaf als dat beter voelt.
Samen wandelen, ontdekken, ontspannen en slaapjes doen. Met de beste reisgenoot die ik me kan wensen. Jemig wat houd ik van dat zwartharige geluk met een staartje.
Inspirerende groet,
Bart M. Diepenbroek & Loesje