Blog
Zoals altijd komt inspiratie uit vreemde hoeken. Ik las een blog van een golfpro waarin hij verwijst naar een filmpje over ‘Overview’. Het filmpje gaat over het grotere plaatje, over perspectief. Een ontzettend mooi filmpje dat aanzet tot nadenken. Eén van de uitspraken die erin voorbij komt is vrij vertaald “We leven niet op de aarde met de ruimte eromheen. We leven in de ruimte op de planeet aarde.”. Ik interpreteer dit naar iets als ‘maak jezelf en de omgeving waarin je verkeert niet groter dan het is, maar plaats het in het grotere perspectief en respecteer dat je daar slechts een onderdeel van uitmaakt’.
Mijn waarheid is de waarheid
Iedereen kijkt met zijn/haar eigen bril oftewel vanuit zijn/haar perspectief. Dat perspectief geeft kleuring aan de informatie die je tot je krijgt. Dit betekent dat je een deel van de puzzel (bijna geen enkele informatie is volledig) zelf invult en dat noemen we een aanname. Want zolang je dat deel van de puzzel niet toetst bij anderen, blijft het gokken of het ook echt klopt. Mensen die eigenwijs en/of eigengereid zijn hebben de neiging om dit te weerspreken omdat hun waarheid tenslotte dé waarheid is. Maar, en ik zeg het voorzichtig, dat is niet helemaal of zelfs helemaal niet zo. De waarheid kan voor jou verschillend zijn dan die voor mij. Puur door het verschil in perspectief en zienswijze.
Het monster
Een voorbeeld: Tijdens onze interim- en projectmanagement opdrachten houden we tussentijdse evaluaties. “Is dat nodig dan?”, hoor ik je vragen. Nee, althans niet om de hand van de interim-manager vast te houden. Wij werken tenslotte met volwassen en ervaren professionals. Wel om het gevaar van ‘het monster van de aanname’ voor te zijn. “Welk monster en wat doet dat beest?” zul jij je afvragen. Het monster van de aanname! Het gaat uit van vanzelfsprekendheid en doet aan de lopende band aannames. Daarbij vergeet het dat er ook andere perspectieven zijn dan alleen het eigen perspectief.
Hebben we het over hetzelfde?
Wat houdt het monster van de aanname in? Laat ik het voorbeeld uit onze praktijk doortrekken, al kun je het op ieder relatie projecteren: De interim-manager en de opdrachtgever werken veel samen en spreken elkaar met regelmaat. En zoals in iedere goede samenwerking ontstaat er een bepaalde mate van herkenning voor elkaars stijl en manier van communiceren. Hoe groter die herkenning is, hoe groter de kans op het monster van de aanname. Doordat je een deel van de communicatie van de ander al denkt te kunnen invullen, vraag je er niet naar met als gevolg dat je mogelijk conclusies trekt of acties onderneemt die niet per definitie aansluiten bij het gewenste. Want wie zegt dat je het altijd goed invult? De een bedoelt dit maar de ander toch net iets anders en tegen de tijd dat je daar achter komt, is een hoop tijd verstreken met mogelijk alle tussentijdse foute of onvolledige keuzes van dien. Tijdens de evaluatiemomenten probeer ik scherp te krijgen of we het met elkaar over hetzelfde hebben. Liever ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald tenslotte. En terugvertaald naar jouw persoonlijke praktijk: Het monster van de aanname ligt in iedere relatie op de loer!
Gelijk of geluk
Indien je van nature eigenwijs of eigengereid, een snelle denker of gewoon wat kort door de bocht bent en dus graag in korte bewoordingen communiceert dan zal je, als je eerlijk bent tegen jezelf, er weleens tegenaan lopen dat mensen je niet altijd begrijpen. Als ze jou dan wijzen op je onvolledige communicatie, dan zou je weleens kortaf kunnen reageren met ‘je snapt best wat ik bedoel’. Niet dus! Zeker in liefdesrelaties komt dit nogal eens voor, maar zonder meer ook in werkrelaties. Mocht er een zekere mate van strijd in de relatie zitten dan zet eenieder zich schrap op zijn eigen stelling en wordt het een zinloze discussie. Dat is het moment dat je de eerlijkheid en nuchterheid op moet zoeken en je af moet vragen wat je wilt. Wil jij je gelijk of je geluk halen? Het is bijna hetzelfde woord, maar het verschil in tolerantie en dus in de onderlinge sfeer is groot. Of zoals de oude sales wijsheid klinkt: Discussie gewonnen, order verloren. Oftewel je hebt je gelijk gehaald, maar je wint er niets mee. Een discussie is goed, zolang het doel ervan is dat je beiden voldoende beeld hebt van elkaars perspectief en bovendien voldoende respect voor de relatie om samen tot een conclusie te komen.
Wat is het nou?!
Bedenk je goed dat iedereen vanuit een verschillend perspectief kijkt en respecteer dat. Probeer de ander niet persé te overtuigen van de waarde van jouw perspectief, maar spreek elkaar erop aan dat je beiden rekening moet houden met de verschillende perspectieven. Zoals in iedere relatie komt het neer op communiceren. Spreek het naar elkaar uit en je hebt een kans op begrip. Spreek het vooral niet uit en de kans op onbegrip is groot. Niet moeilijk, wel logisch. Alleen een kwestie van doen!
Heb jij een andere perceptie? Deel het met me! Geef je me gelijk? Deel het dan ook. Dat brengt mij geluk!
PS: Hier een link naar het filmpje over ‘Overview’.
Inspirerende groet,
Bart M. Diepenbroek